TWEE SLEUTELFIGUREN IN ONS BESTAAN.
Vincent de Paul, de grote bezieler, ook wel Vincentius a Paulo genoemd. Hij inspireert ons vandaag nog altijd in de bestrijding van armoede.
Vincent de Paul werd in 1581 geboren in het dorpje Pouy, in de Landes van Zuidwest Frankrijk; het dorpje draagt thans de naam "Saint-Vincent-de-Paul". Hij was het derde kind in een arm gezin van zes; zijn vader had opgemerkt hoe begaafd hij was en zag voor hem een toekomst als priester.
Zo ontmoette hij een aantal belangrijke personen die hem inspireren, zoals Franciscus van Sales, wiens vriend hij wordt. Als aalmoezenier van Koningin Margot, de eerste vrouw van Henri IV en als huisonderwijzer bij de rijke familie de Gondi, ziet zijn toekomst er goed uit.
Maar een ontmoeting met een stervende, confronteert hem met morele armoede. Bij een latere confrontatie met een volledig gezin dat ziek is en in erbarmelijke ellende leeft, raakt hij geschokt door de materiële armoede. Deze ontmoetingen veranderen zijn leven. Nog hetzelfde jaar sticht Vincent de Paul de eerste Confréries de la Charité te Châtillon.
Vincent komt onophoudelijk tussen waar ellende heerst, onder meer als gevolg van de dertigjarige oorlog (1618-1648). Onder zijn belangrijkste stichtingen tellen we de Priesters van de Missie (de Lazaristen) in 1625 en de Compagnie van de Dochters der Liefde in 1633, met de hulp van Louise de Marillac.
Hij sterft op 27 september 1660 te Parijs. In 1737 wordt hij heilig verklaard, met 27 september als naamdag.
Frédéric Ozanam stichtte op 23 april 1833 samen met een aantal bevriende studenten van de Sorbonne in Parijs de eerste Conférence de Charité. Daarmee was meteen de kiem van de Société de Saint-Vincent-de-Paul gelegd.
Het Parijs van 1831 was schitterend als intellectuele hoofdstad, maar tegelijkertijd een smeltkroes van ellende.
Een groep studenten rond Frédéric Ozanam zagen in dat met praten alleen de wereld niet kon verbeterd worden. Ze bezochten gezinnen in armoede, ze gingen op zoek naar hulpbehoevende zieken en bejaarden of hielpen waar nodig, zowel in de steden als op het platteland. Al spoedig kwamen er meer mensen bij en kon de hulp op grotere schaal georganiseerd worden. De basis voor de vereniging was daarmee gelegd.
De medewerking van zuster Rosalie, Dochter der Liefde, gaf een doorslaggevende invloed op de ontwikkeling van de vereniging.
De eerste vrijwilligers kozen Vincent de Paul als patroonheilige.
De werkgroepen werden “conferenties” genoemd, omdat er ook veel gediscussieerd werd over de structurele gebondenheid van de armoede.
EEN ONGEBREIDELDE GROEI.
Het handjevol studenten groeit al snel uit tot duizenden volgelingen. Zij die na hun Parijse studentenjaren andere professionele oorden opzoeken in Frankrijk of daarbuiten richten daar op hun beurt hun plaatselijke "conferenties" op: eerst is Frankrijk aan de beurt, maar al snel volgen Europa, de Verenigde Staten, Latijns-Amerika en Azië.
Om de ongebreidelde expansie in goede banen te leiden, organiseren Frédéric Ozanam en kompanen een netwerk van solidariteit, een "réseau de charité", die uiteindelijk de internationale Sint-Vincentiusvereniging wordt.
Plaatselijke "Conferenties" worden gegroepeerd, er wordt een Regel opgesteld en elk land krijgt een nationale koepelvereniging.
Op vandaag telt de Sint-Vincentiusvereniging in de wereld zowat 800 000 vrijwilligers in 45 000 Conferenties en dat verspreid over 150 landen.
Hierbij een filmpje van onze Franse collega's (Frans):
EEN EIGEN NETWERK VOOR BELGIË.
